Sophie en Loïs worden beide in de nacht wel eens wakker. Ze gaan plassen en kruipen dan bij mij in bed. Vanmorgen lagen ze beide genesteld tegen mij aan. Ik word vooral heel blij en dankbaar wakker. Loïs was al wakker. Ze streek met haar handje over mijn wang en fluisterde ‘mama, mama!’

Ik werd wakker en keek in haar ogen.

Ze zei “Mama, als ik later groot ben, dan word ik mama, net als jij, dan ben ik jou!”

En ik voelde zoveel geluk door me heen gaan. Dan weet ik waarvoor ik hier ben. Dan weet ik waarom ze in mijn leven is. Ze geeft me zoveel liefde en zoveel kracht.

Dat heeft ze altijd gedaan. Vanaf het moment dat ik zwanger was van dit meisje veranderde mijn leven. Ze is geboren in maart 2020. We zaten net in een de corona hoax. Ik moest bevallen. Ik vergeet het nooit weer, mijn laatste echo en bij het ziekenhuis grote tenten en ik mocht er niet in. Het leek wel een oorlogsgebied. Met dit beeld, met de boodschap dat je het ziekenhuis moest verlaten werd ik zo geraakt.

Ik wilde NIET bevallen in het ziekenhuis. Ik kon het niet. Alle eerdere bevallingen waren wel medisch en in het ziekenhuis. Maar hier pakte ik de regie. NEE! Ik ga thuis bevallen… en ik deed het! Bijna volledig zelf, de zwangerschapsyoga had me zoveel gegeven ( had ik bij de andere drie zwangerschappen niet gedaan) maar was nu belangrijk. De verloskundige was ook erg laat… werd een beetje aan mijn lot over gelaten. De corona Hoax maakte iedereen zo bang. Toen de verloskundige er was…. was de ontsluiting al volledig en kwam Loïs Hoekstra op de wereld.

Eerlijk: het was een magische tijd.

Ik kwam weken niet in supermarkten of het dorp, alles was immer dicht. Toen ik na weken buiten kwam, naar de boekhandel ging, apotheek., weet ik het… was ik vol verbazing wat ik allemaal zag. Plastic schermen waar de winkeliers achter verstopt stonden. Mondkapjes… het was alsof ik een slechte film wakker was geworden. Mijn kraamhulp had ook ‘regels’. Nee. Die regels wilde ik niet, als je bij mij binnen bent, doe dan alsjeblieft gewoon zoals je altijd deed. GEEN pakken, GEEN kapjes…. en je mag gewoon mij en de baby verzorgen. Blijf niet op afstand, kom gewoon.

De woorden van mijn Loïs kwamen daarom binnen. Willen worden net als ik. Dan weet ik, ik heb het goed gedaan.