Daar gingen ze weer.
Wel zin maar ook weer niet.
Vriendinnetjes weer zien is het leukst.

Loïs kroop nog lekker in mijn bed en zei “Ik ga niet naar school, ik blijf voor altijd in bed!” Daarna pakte ze mijn hand en zei “jij blijft ook hier!”

Ik moest ook wel lachen en bijna huilen tegelijk. Hoewel ik school niet van alle kanten negatief vind heb ik veel moeite met de indoctrinatie en de regels van school. Vakantie mocht wat mij betreft veel langer duren.

Ik zuchtte al toen ik las in de parro app…” ouders graag buiten de hekken wachten voor het overzicht!” Ik ben een moeder die op het plein wacht op mijn kindjes, die op de rand van de zandbak wacht en mijn armen spreid als ze aangerend komen. Ik ben dit blijven doen. Maar zal nu een andere manier zoeken.
Na een gesprek met de juf erover, die mijn visie echt snapt, maar ook echt vraagt, hoe moeilijk dat is, toch te doen wat er wordt gevraagd. En wat doet dat met mij?

Ik wil schreeuwen, huilen, boos worden. Maar het heeft geen zin. Het zal een principe kwestie blijven als ik blijf doen wat ik deed. Dus ik zal… hoe moeilijk ook voor nu doen wat school wil.
Maar mijn moederhart huilt. Dat gaat niet over wel of niet op het schoolplein wachten, dat gaat niet over wel of niet de kinderen in de klas brengen. Dat gaat zoveel dieper.

Soms lijkt het of alleen ik dat voel. De grip van scholen op onze kinderen. Het bevalt mij niet.
Ik ben het niet eens. Ik mis de tijd die was,die vond IK voor alle kinderen beter.
Zin in school. Hun behoefte is op hun eigen tempo ontwikkelen, leren en groeien. De natuur, de zee, innerlijke kracht. Dat is wat belangrijk is. Alle dagen weer naar school moeten. Een ritme wat niet passend is. Vrije school? Als je gescheiden bent en de andere ouder het niet ziet zoals jij? Als ik kies voor een vrije school moeten we reizen en dat kan, als je als beide ouders dit plan belangrijk vind en daar tijd en energie in wilt stoppen.

Soms sta ik gewoon met mijn rug tegen de muur in een maatschappij die ik niet begrijp.

Dus: ik blijf in bed en jij ook!

Het kwam binnen.
Maar… zo werkt het niet Loïs.
We gaan opstaan. We maken ons klaar. We gaan doen wat we moeten doen.
Het onderwijs is niet perse verkeerd maar er mogen wat mij betreft in het reguliere onderwijs best dingen af en vooral bij.

Lessen over innerlijke kracht.
Lessen over je zielsmissie.
Lessen over het levenspad.

Ik geef ze mijn meisjes zelf wel.
Toch mijn lessenpakket/methode maar ontwikkelen.

Ik zal zorgen, als ouder, dat ze zichzelf blijven in een wereld die iets anders van ze wil maken.